'Alledaagse taferelen in allehande kleuren'

2002 : Publicatie over opdracht Kamperpoort, in eigen beheer:

Een beeldverslag van een kunstopdracht in de Zwolse stadswijk de Kamperpoort

ontwerp en uitvoering: Annet van der Kamp
Tekst: Madeleine Rood
Fotografie: Ben Vulkers
Uitgave in eigen beheer, febr. 2002

Deze uitgave krijgt u in uw bezit door overmaking van 8,60 euro op giro: 8981596 tgv. Annet van der Kamp/Ontwerpstudio te Zwolle. U krijgt het boekje dan zo spoedig mogelijk toegestuurd. Vermeld op uw storting bij omschrijving duidelijk uw adres en postcode, zodat ik uw boekje kan verzenden. U kunt natuurlijk ook een afspraak maken en in het atelier langskomen.

Omslag
Inleiding
Binnenwerk:Plattegrond lokaties kunstwerken en kunst-instellingen/ adverteerders (zie achterin).

1 Inhoud

2/3 'Vogelkooi'
Lokatie: Reigerstraat/ Leeuwerikstraat.
Uitwerking tableaus in klei.

4/5 Een fleurige Kamperpoort,
Annet van der Kamp, beeldend kunstenaar.
Kinderen op het Nachtegaalplein.

6 'TV-meubel' Lokatie: Touwslagerij.
Zuliani leert Co en Henk metselen.

7 'Vogels in raam' Lokatie: Kievitstraat.

8 Annet aan het werk in haar atelier.

9 De opdracht, Barbara Borst, secretaris van de commissie beeldende kunst, te Zwolle.

10/11 'Ontbijttafel' Lokatie: Kleine Baan.
Glazuren naar voorbeeld van
de kindertekeningen.

12 De buurtopbouwwerker, Ben Koenen.

13 Kinderen schilderen mee, Angela Roossien.
13 Schilderen in het wijkcentrum en
de onthulling op het wijkfeest.

14/15 'Vissenkom' Lokatie: Koekoekstraat.
Ben Vulkers aan het fotograferen.

16 Het wijkplatform, Mien Theihzen
Mien en buurtbewoners.

17 Woningstichting SavoWnv,
Co Bruggeman en Wim van der Linde.
Co in de leer bij Zuliani.

18/19 'Vitrinekast' Lokatie: Grote Baan.
Het werken op 6 meter hoogte.

20 Uitvoering ter plaatse, Henk van der Vegt.

21 De wijkcoördinator, Fraukje Itzardi.
Annet en Henk aan het metselen.
22 Een wijkbewoner, Tonnie van de Wetering.
De afwerking, het schilderen.

23 'Kat en hond' Lokatie: Hoogstraat.

24 De kunstenaar, Annet van der Kamp.

Binnenwerk
Colofon en advertenties
Omslag
Een selektie uit het werk van Annet van der Kamp

Pagina 13, Angela Roossien

Kinderen schilderen mee:

Zeven was Angela Roossien toen ze samen met zo'n negen andere kinderen op een zaterdagmiddag in het wijkcentrum van de Kamperpoort een fleurig plantje met een vogel erop tekende. 'Die van de Kievitsstraat,' legt ze uit. 'We moesten iets tekenen, wat je zelf mooi vond. Maar ik wist niet wat. Toen heb ik dit getekend.' Ze vindt het resultaat op de muur van een huis aan de Kievitsstraat best mooi en is er best trots op.
'Als ik er langs fiets, dan denk ik wel: Dat heb ik getekend'.
Ze was ook bij de onthulling van het kunstwerk.
Samen met de toenmalige wethouder van cultuur, Ernst Reinhardt, mocht ze aan een touwtje trekken. s' Ochtends was ze al vroeg wakker. 'Ik zat best te trillen,' zegt ze.
'Want ik wist niet wat er ging gebeuren. Maar achteraf vond ik het hartstikke leuk.'
Tekenen is niet echt haar grote hobby, maar de kleurpotloden die ze kreeg bij de onthulling zijn allang op. Ze houdt van kleurplaten inkleuren. Knutselen, lezen en dansen zijn andere hobby's van Angela. Ze vindt haar eigen ontwerp niet eens de mooiste van de zeven tableaus in de wijk. 'Die met de viskom vind ik het mooist. En dan die van mij.'

Pagina 13, Barbara Borst

Commissie Beeldende Kunst, Zwolle

Stadsvernieuwing, kleurrijke kunst, herstel, verfraaiing. Dat waren enkele kernwoorden uit de Kamperpoort die bij de Commissie Beeldende Kunst belandden. De wijk moest opgefleurd worden en de gemeente Zwolle werd om bemiddeling gevraagd. Barbara Borst, ambtelijke secretaris van de Commissie Beeldende Kunst (CBK) adviseerde de wijk bij de keuze van de kunstenaar.
'Het moest een Zwolse kunstenaar worden en eigenlijk verliep de selectie redelijk vlot,' herinnert ze zich. 'Want Annet van der Kamp had goede ideeën over hoe ze om zou gaan met de mensen in de buurt. Ze had geen uitstraling van 'Ik doe mijn kunstje en verder niks'.
'Zij deed veel meer. Zij had daar duidelijk affiniteit mee en had er ook aardige ideeën over. Bovendien spreekt haar keramische werk aan, heeft het humor maar is het tegelijk ook niet plat. In de CBK kon ze zich ook goed presenteren.
Als je je als kunstenaar autonoom opstelt, werkt het niet. Je maakt immers geen vrije kunst, maar werkt in opdracht.'
Na de selectie kwam Annet met diverse ideeën voor de wijk. Een beeld op de rotonde bij de Hoogstraat bleek te groot, te duur en niet veilig genoeg. Het plan voor Delfts blauwe bankjes op het Nachtegaalplein werd wel gewaardeerd, maar ook dat kon niet. De discussie laaide ondertussen op in de wijk. Geld spenderen aan kunst werd niet overal gewaardeerd.
Barbara Borst: 'Wij zijn er dan voor om honorering en budget te bewaken. Veel mensen denken dat een kunstenaar een gezellige hobby heeft en vinden een honorarium van een derde van het budget al teveel.'
'Maar wij waken erover dat het fatsoenlijk gebeurt. In feite is een kunstenaar een soort aannemer. Die neemt een opdracht aan, maakt kunst en heeft daar een budget voor.'
Het project heeft regelmatig een tijdje stil gelegen. 'Dat gebeurt wel vaker, bij de meeste kunstwerken. Je kunt het zo gek niet verzinnen of er zijn altijd wetten of bezwaren en zelden wordt iets binnen de gestelde termijn gehaald,' is de
ervaring van Borst. Annet dacht ondertussen door, presenteerde haar definitieve ontwerp, ging in de buurt aan de slag en tekende met de kinderen.
Dat het uiteindelijk is goed gekomen, is volgens Barbara Borst logisch: 'Mensen zagen soms liever wel speeltoestellen, maar Annet heeft heel wat zendingswerk in de wijk verricht. Dat heeft een goede uitwerking gehad'.

Pagina 22, Tonnie van de Wetering

Een wijkbewoner.

'Och, ik heb maar heel weinig gedaan,' vindt Tonnie van de Wetering.
'Ik zag alleen dat Annet soms zo verlegen zat met die steiger. Dan zag ik haar zo martelen, omdat ze hem in d'r eentje niet kon verplaatsen en vroeg ik of ik haar kon helpen. Ze dronk ook wel eens koffie bij ons. Gewoon gezellig. Dat was een leuk contact.
Ikzelf ben schilder. Wel heel anders, ik ben huisschilder. En dat schept een band.'
Tonnie van de Wetering heeft vanuit zijn huiskamer aan de achterzijde uitzicht op een kunstwerk: de stoel waarop de kat en de hond slapen.'In het begin keken we er toch wat vreemd tegenaan,' zegt hij. 'Dan denk je dat dat geld ook wel ergens anders aan had kunnen besteed.'
'Maar nu zijn we er aan gewend en het is wel anders dan anders. Het is leuk en niet te moeilijk. Je hebt ook wel van die kunst dat je bijna op je kop moet gaan staan en dan weet je nog niet wat het is. Dit is goed te begrijpen en geinig.'